“Maar je ziet er helemaal niet lesbisch uit!”
Als ik een euro kreeg voor elke keer dat ik die zin te horen kreeg, was ik nu rijk.
Ik schrijf niet vaak over mijn geaardheid. Ik ben ook pas heel laat uit de kast gekomen, zoals ze dat zo mooi zeggen. Beter laat dan nooit, zeg ik altijd maar. Want ja: ook in 2017 leven nog heel veel mensen in de kast; misschien wel een van je beste vrienden of familieleden. Waarom ze dat doen is meestal heel persoonlijk.
Ookal willen we nog zo graag geloven dat Nederland super tolerant is; helaas is dat nog niet zo. Kijk maar naar de verdrietige voorbeelden van mishandelingen in ons eigen land. Hetero’s hoeven zich niet af te vragen of ze hand in hand kunnen lopen zonder toegetakeld te worden met een betonschaar. Homo’s, transgenders en lesbiennes helaas wel. Nog steeds.
Dus ga ik er eens wat vaker over schrijven. Want wie angst laat winnen is nooit helemaal vrij.
Ik zie er dan misschien niet lesbisch uit, ik ben het wel. Dat is vooral in kroegen wel eens jammer, want ik trek zogezegd het verkeerde publiek aan. Domme opmerkingen ook, zoals “Oh, je bent lesbisch? Maar dat krijg ik er wel uit hoor, whahaha!”.
Een bijkomstigheid van laat uit de kast komen is trouwens dat je omgeving er ook aan moet wennen. Ik heb daar alle begrip voor. Ik begrijp dat mensen er vragen over hebben, of aan moeten wennen. Zolang het in een open dialoog kan ben ik bereid heel veel vragen te beantwoorden.
Dus nee, mijn lange lokken en mijn rokjes zijn niet stereotype lesbisch. Maar ik weiger me te schamen voor wie ik ben en waar ik van houd. En dat blijf ik doen, net zolang totdat ieder homoseksueel koppel veilig hand in hand over straat kan lopen.
Chrisje 
Plaats een reactie