Ik ben een vrouw, maar niet altijd evenveel. Soms voel ik me namelijk meer man. Hoewel ik mij er geheel van bewust ben dat ik in het bezit ben van een ‘flamoes’ en dus het vrouwelijke geslacht heb, identificeer ik me er niet altijd evenveel mee.
Waar ik de ene dag het meest ‘vrouwelijke’ schepsel op de planeet ben, kan ik een andere dag me toch echt gedragen als een vent. Althans, dat is hoe de maatschappij dat vaak ziet. Vanuit mijn perspectief is er namelijk niet direct zoiets als ‘mannelijk’ of ‘vrouwelijk’ gedrag. Er is vooral gewoon ‘gedrag’.
Op de dagen dat ik me meer als ‘man’ gedraag (volgens de maatschappelijke normen) zul je me ook echt niet in een jurkje met hakken zien. Dat past dan gewoon echt totaal niet bij me. Terwijl ik een andere dag in de meeste meisjes-achtige kleding door de straten huppel en alles ‘fabulous’ noem.
Heb ik dan een dubbele persoonlijkheid? Nee.
Dit valt onder de noemer: Gender Fluid. Een constante mix van het ervaren van de genders ‘jongen en meisje’ waarbij je je de ene dag meer als een van de twee voelt dan de andere dag.
Toch heb ik soms moeite met deze benaming omdat ik mijn ‘mannelijke’ dagen niet per se als mannelijk zie. Gedrag is voor mij immers niet direct aan gender gerelateerd. Toch kan ik me qua gevoel soms wel meer man voelen, ongeacht mijn gedrag.
Klinkt dat verwarrend? Welkom in mijn hoofd… Gelukkig was ik al gek, dus dit kan er ook wel bij. 😉
Uiteindelijk zou het ook niet echt uit moeten maken of ik meer meisje of jongen ben of me zo gedraag. Ik ben bovenal gewoon mens.
Om het nog iets makkelijker te maken ben ik qua seksuele oriëntatie panseksueel. Dat betekent dat ik op pannen val en ik voel me vooral aangetrokken tot steelpannen. Oké, dat is niet wat het betekent. Ik val beide op mannen en vrouwen. Maar anders dan bij bi-seksualiteit, maakt het me eigenlijk helemaal niet uit of iemand zich als man, vrouw, non-binary, gender fluid, trans, etc. identificeert. Ik val namelijk op iemands persoonlijkheid en niet op het fysieke geslacht of gender.
Natuurlijk vind ik het ook fijn als iemand er lichamelijk goed en gezond uitziet. Echter maakt het me niet zoveel uit wat voor fysieke aspecten omtrent geslacht er aanwezig zijn. Heb je een flamoes? Top. Heb je een langer aanhangsel? Ook goed. Zie je eruit alsof je een langer aanhangsel hebt, maar heb je eigenlijk een flamoes? Ook helemaal oké. Piemels, vagina’s, slangen, poezen, aanhangsels, flamoes, derde been, punani, weet ik het wat allemaal. Het is mij allemaal om het even.
Sommige mensen lijken het niet helemaal te begrijpen als ik mijn gender en seksuele oriëntatie probeer uit te leggen. Als ik het uitleg kom ik er soms zelf ook achter dat het best ingewikkeld klinkt. Dan vertel ik de ander uiteindelijk maar gewoon dat het belangrijkste is dat ik liefheb en dat ik ben wie ik ben. Want daar gaat het toch uiteindelijk om?
Ook heb ik de hele wereld dus als potentiële partner. Dat is de luxe die ik dan weer wel heb. En zelfs dan ben ik nog single. Dat noemen we pas zelfcontrole. Of ligt het meer aan de gebreken in mijn sociale communicatie? Wie weet, maar dat is weer een onderwerp voor een andere blog….
Liefs,
Rosan
“Zolang je maar gelukkig wordt.” Dat was wat mijn moeder vroeger altijd tegen me zei. Er lag een hele wereld voor me open. Duizenden of zelfs miljoenen mogelijkheden. Zolang ik maar hard werk, kan ik alles bereiken. The American Dream, maar dan op zijn Nederlands.
Ik voel me niet goed. Waarom? Er is een meisje overleden; Noa. Ze was pas 17 jaar. Ik ken haar niet. Ik wist pas dat ze bestond toen ik las dat ze was overleden. Een zelfgekozen dood. Op de ene pagina stond dat het kwam door euthanasie en ergens anders werd dit gerectificeerd: er was geen sprake van euthanasie.
Wie ooit het boek “The Secret” heeft gelezen, weet dat er een waarheid schuilt achter “Wat je uitzendt, komt naar je toe”. Als jij in jezelf gelooft, gaat de wereld om jou heen ook meer in jou geloven. Als je je altijd verschuilt achter bescheidenheid, zullen anderen daar ook niet echt op letten. Als jij durft op te staan en durft te zeggen “Hier ben ik goed in. Dit is mijn talent / passie. Dit is waar ik voor sta.”, dan pas gaan mensen opletten.
Of het nu de Nederlandse Nuchterheid is of het Bescheiden Vrouwen syndroom dat er in is geslopen van generatie op generatie: schud het van je af. Je mag gezien worden. Jouw talent hoeft niet verborgen te blijven voor de wereld. Als jij ergens goed in bent, mag je dat best kenbaar maken; je mag het zelfs promoten!
Vrouwen zijn betere chauffeurs
Mannen zijn eigenwijs 
Een burn-out is het ideale moment om prioriteiten te gaan stellen. Welke dingen doen er echt toe? Wat is echt belangrijk? Tel ik mee? Heb ik gelijkwaardige relaties met de mensen om me heen, of zet ik mezelf altijd op de laatste plaats? Ben ik het waard om voor mezelf op te komen? Wat gebeurt er met mijn contacten als ik voor mezelf op ga komen? Waar liggen mijn grenzen? Wie gaat daar overheen? En vooral: hoe kan ik dat in de toekomst voorkomen?
Want hoe je het ook wendt of keert; in de huidige maatschappij heb je vooral jezelf hard nodig. Een ander gaat jou niet helpen, als jij niet om hulp vraagt. Een ander stopt niet met jouw grenzen overschrijden als jij je grenzen niet aangeeft en “stop” zegt. Door een burn-out kun je leren jezelf te beschermen als een leeuwin. Positief genoeg, lijkt mij. 
Chrisje’s nieuwste VIP blogger Selina deelt in haar blogs de perikelen rondom haar werk, leven en IVF traject. 
Waarom moeten we altijd doen alsof alles goed gaat? Leggen we de lat niet veel te hoog, voor onszelf en anderen? Mensen met psychische problemen durven – mede door dit perfecte voorkomen van iedereen – uit schaamte haast niet meer toe te geven dat het even niet zo goed met ze gaat. Naar schatting doen jaarlijks 94 duizend mensen een zelfmoordpoging: – jongeren én volwassenen. Lange wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg helpen niet mee: de stap richting hulp is vaak al moeilijk te zetten: maanden lang moeten wachten is dan soms simpelweg té lang.
Bellen of afspreken is beter
Snel naar de Supermarkt
Wat is jullie toekomstvisie?
leren. Het gebeurt zo slinks, dat je het vaak niet eens in de gaten hebt. Daarbij heb je het vaak pas door als het te laat is: Mensen die graag en veel manipuleren pikken jou er uit in een ruimte vol mensen. Daar hoef je overigens geen woord voor te zeggen: Je hulpvaardige, zorgzame en vriendelijke uitstraling hebben daar waarschijnlijk al voor gezorgd voordat jij hallo zegt. 
Overal waar je komt kun je kritiek krijgen: thuis, van je partner, op je werk, of zelfs van vreemden in het openbaar. Kritiek krijgen kan een vervelend gevoel oproepen: met name als deze niet zo prettig gebracht wordt.
Voor Your Story sprak Chrisje met veelbelovend fotografe Sandra Gorissen (31) uit Limburg, die onlangs haar eigen bedrijf startte: Sandra Gorissen Photography. 
“Zo heb ik bijvoorbeeld meerdere bruiloften mogen fotograferen. Prachtig om te doen en zo mooi om die liefde vast te leggen. Ik neem mensen graag mee in mijn verhaal. Zo hou ik bijvoorbeeld ook van fotograferen op verlaten plekken. Ik zoek meestal wel het verhaal op van de locatie; zo kunnen mensen met mij mee kijken, zien ze het verhaal als het ware door mijn lens.”
Wie toch probeert me iets te vragen krijgt geen normaal antwoord, hooguit een sissend zoek het je zélf eens even lekker uit of een WAA-ROM MOET IEDEREEN MIJ ALTIJD ALLES VRAGEN!?.
Op nu.nl bij de rubriek opmerkelijk las ik dat een vrouw in Wijhe haar navigatiesysteem gevolgd was: 
Iedereen weet dat vrouwen superkrachten hebben, als het goed is. Zoals Batman Robin heeft, hebben vrouwen hun handtas. Wat ogenschijnlijk een klein buideltje is, ontpopt zich tot een omhulsel waarin verbazingwekkend veel meegezeuld wordt.