Tagarchief: tablet

Creëren we mobielverslaafde, slechtziende kinderen?

Vier en een half uur per dag zit een kind op zijn mobiel apparaat. Gemiddeld, in Amerika. Maar volgens deze universiteitshoogleraar zal dat gemiddelde in Nederland niet veel lager liggen.

Vier en een half uur per dag.

Dat zijn tweehonderdzeventig minuten.

Per dag.

Nu kan ik wel heel gemakkelijk met het vingertje gaan wijzen, maar dat doe ik niet, want ik vraag me direct af: hoe veel minuten per dag zit mijn kind op haar mobiel of tablet?

Als ik heel eerlijk ben: waarschijnlijk ook al te veel. Maar ik ben er de laatste tijd ook meer op gaan letten, sinds ik hoorde dat steeds meer kinderen slechtziend of blind worden er van.

Ik wil geen mobielverslaafd kind creëren, en ook niet dat mijn kind slechtziend of zelfs blind wordt door te veel beeldschermtijd.

Maar… Wat te doen? Het is soms natuurlijk wel gemakkelijk. Want: iedereen heeft het druk, spelletjes zijn vaak leerzaam en soms is het gewoon gemakkelijk.

Hoe beperk je dan dat beeldscherm gebruik?

1. Vaste tijdstippen op een dag waarop het apparaat voor bepaalde tijd gebruikt mag worden;

2. Kinderen zo veel mogelijk buiten laten spelen: meer speeltuinen, meer er op uit trekken, meer fietsen, wandelen, buitenspellen bedenken, skates, skateboards, gaan dansen, zwemmen, schaatsen!

3. Kinderen die afspreken na school meer stimuleren om samen naar buiten te gaan (als straat niet veilig is in de tuin)

4. Kennis is macht: kinderen informeren over wat te veel op een beeldscherm kijken met je ogen kan doen!

Ik ben erg benieuwd naar jullie creatieve ideeën en oplossingen.

Advertentie

Waarom kinderen hun ouders soms niet begrijpen

Ik snap het wel hoor, dat kinderen hun ouders soms niet begrijpen.

Liegen is fout! (Tenzij wij het doen.)
Allereerst leren ouders hun kinderen (hopelijk) om netjes te zijn, beleefd, en eerlijk. Maar kinderen zijn van nature al vaak eerlijker dan volwassenen. Wij prenten het ze toch nog eens extra in, hoe belangrijk het is dat ze altijd de waarheid spreken. Totdat de leeftijd komt waarop kinderen ontdekken dat de man met de mijter niet bestaat. Na jaren braaf oefenen met eerlijk zijn, niet liegen, ook niet om bestwil, komen ze er dan achter dat ze jarenlang glashard voorgelogen werden door hun eigen ouders nota bene, op een akelig moeiteloze manier. En dan heb ik het nog niet over de pieten, de paashaas, de kerstman en zo verder.

Gij zult verdomme nog niet vloeken
Vervolgens zeggen ouders dat ze geen foute woorden mogen gebruiken. Scheldwoorden zijn uit den boze, want zo ben je niet opgevoed. Totdat mama of papa in de auto afgesneden wordt door een andere automobilist, of totdat een ipad per ongeluk in duizend stukjes kapot valt op de keukenvloer. Dan vliegen de scheldwoorden door het huis, wat niet mag, maar als je ouders het zeggen is dat natuurlijk wel rechtvaardigd, toch?

(Zelf lijd ik overigens aan “pijnschelden”. Ik zeg altijd netjes “sjips” in plaats van shit. Tenzij ik me écht hard pijn doe. Dan komt er een willekeurig scheldwoord uit. Dat komt omdat ik niet nadenk als ik echt pijn heb. Maar leg dat maar eens uit, als je je kind wil bijbrengen dat schelden niet mag.)

Het mobiele tijdperk
Dan heb je nog zoiets moois. Kinderen moeten zo veel mogelijk bewegen, buiten spelen, binnen spelen, niet te lang televisie kijken of op hun tablet spelen. Want nee, dat is ongezond en niet verantwoord!

Papa en mama zitten echter regelmatig vrolijk en onbewust vast geplakt aan hun telefoon of ipad, checken direct in als ze het pretpark betreden. Kijk maar eens om je heen in een binnenspeeltuin: geen ouder die geen mobiel of tablet bij zich heeft. Als de kinderen maar bewegen!

Ik zag eens een peuter van twee gevaarlijk hoor klimmen in een binnenspeeltuin. Zo hoog, dat ze bijna in de voor haar veel te gevaarlijke tunnel glijbaan kon vallen. De ouders zagen het niet: ze zaten beiden verzonken in hun tablet of telefoon, mét mp3 speler in de oren.

Nobody is perfect
Geen enkele ouder is perfect. De meeste ouders doen dingen in het belang van hun kind en gelukkig meestal met de allerbeste intenties. Vaak gaan dingen onbewust. Maar ja, ik snap dus wel waarom kinderen hun ouders af en toe niet begrijpen.

Hoe zeggen ze dat ook alweer?
Children won’t do what you say,
Children will do what you do.
Lead by example.

Why Men Don’t Understand Women

Sorry, ladies, but I tend to understand why men don’t understand women.
Nowadays we thrive in being emancipated: we make our own living, pay our own bills and we try not to depend on anyone else but ourselves. But, when it comes to dating, we raise our eyebrows when he offers to go Dutch when the check arrives.

Normally, We Women are very balanced, organized and happy. Except for a couple of days a month. Those days are referred to by my friends as “Normally I am happy, but for two days a month, I just want to die.” or as “The Dark Days.” Those special days of the month, we tend to send many signals and mixed messages to our loved ones. But as most men don’t get hints or signals, that’s where everything goes wrong. Normally we adore him, but during those special days he gets under our skin, just for being himself, or for breathing. We sit on the couch, next to them, and then it happens.

We start breathing really loud. “Hm,” he thinks, “..she’s kind of breathing loud.”
“Is there something wrong, honey?” he innocently asks us.
But of course, we say “No.”
“Okay. Good.” he thinks, while he launches another angry bird on his tablet.

But his very own angry bird is sitting right there, next to him, fueling up on arguments. Because of course we are mad. We are furious. And the way we said no, should have been his cue. It’s just that most men don’t get that signal. They hear no, so that’s no. No is no, right? At least, that’s what we normally preach them to understand. Except for these moments.

When the Husband – completely unaware of his wrong doing – keeps playing Angry Birds on his tablet, we walk towards the kitchen, drilling our heals into the floor. When that doesn’t help, we start doing the dishes in a very loud manner. So loud, the Husband looks up from his birdies and thinks “Why is she throwing dishes around the kitchen? They’re going to break.”
If he dares to step in to the kitchen, asking if we’re sure there’s nothing wrong, that’s the moment our anger volcano erupts.

BECAUSE EVERYTHING IS WRONG. Of course everything is wrong! We lose our patience and blurt out all of the things we are annoyed by, the things we think he should do without us having to ask for it, and most of all, we drag a few very old mistakes from the past right into the present, just because we can, because we’re women, and we REMEMBER EVERYTHING.

When the Husband has endured our eruption of anger, he stands there wondering whether he will keep anything in the divorce, while we run off to the bathroom to cool off. After which we feel guilty and bad for yelling at him that way, cause after all, he isn’t nearly as bad as the neighbor’s husband. And we do love him, still. If only he would help out a little more around the house, and if only he would breathe normally.

It’s not always easy being an independent modern woman. Actually, it can be pretty exhausting. Sometimes we just need to be very unreasonable, for absolutely no reason at all. That’s why it’s not easy being a modern man. Sorry, men.