Met de komst van social media zijn veel zaken een stuk makkelijker geworden. Daar zijn we het allemaal wel over eens. Met één druk op de telefoon kun je je vrienden laten zien waar je bent, met wie, wat je aan hebt en wat er op je bord ligt. Heel mooi, allemaal.
Toch is er ook een keerzijde van social media. En nee, dan heb ik het nu nog niet eens over al die foto’s van mishandelde dieren die ongefilterd binnen komen en blijven plakken op je netvlies, of de foto’s van open hart operaties die tijdens je boterham met pindakaas momentje langs komen. Ik heb het over simpele dingen, waar je vroeger mee weg kon komen. En nu niet meer. Dankzij sociale media.
Alle positieve kanten ten spijt, kleven er ook wel wat nadelen aan het moderne tijdperk. Hieronder tien dingen die nooit meer hetzelfde zullen zijn.
1. One-night-stand
Stel, je bent vrijgezel. En stel, je komt iemand tegen met uitgaan. Met een halve fles rosé achter je kiezen leek hij of zij heel leuk. Door de harde muziek heen leek hij of zij grappig. Maar dat kon ook komen door de alcohol.
Als dit je zou zijn overkomen in de jaren negentig bijvoorbeeld, zou je deze persoon daarna weken lang kunnen mijden, maanden lang indien nodig.
In 2014 word je ’s ochtends wakker en heeft je one night stand je al een vriendschapsverzoek voor facebook, een volgverzoek voor Twitter en twintig vindikleuks op je profielfoto’s los gelaten.
2. Brulbaby
Stel, je was niet zo’n leuke baby. Je was huilbaby, en deed waar je goed in was. Huilen. De hele dag door. Waar andere mensen als baby lief en koddig en rozig waren, was jij nog maanden kwaad dat je geboren werd, zeg maar. Als dit de jaren negentig waren, zou er niets aan de hand zijn. Je krijsende foto’s zouden veilig bij je moeder achterin een kast staan, opgeborgen in een baby-album. Niemand zou weten dat jij ooit zo’n ongelukkige baby was.
Maar als je niet zo lang geleden geboren bent, heb je een vet probleem. Je klasgenoten hoeven je moeder maar op te zoeken op google, et voilà: daar hebben ze opeens toegang tot 352 foto’s van Mini-Jij. Mini-Jij, krijsend met een teen in je mond, Mini-Jij, boos brullend, want volle spuitluier, Mini-Jij in je nakie in bad (ik zou overigens iedereen afraden om dat soort foto’s online te zetten; er zijn te veel zieke geesten!), noem maar op. Mini-Jij met je wanhopige moeder er naast in een poging een selfie te maken met jou, zonder dat je een keel opzet. Wat niet lukt. Je vrienden zullen er van smullen!
3. Relatie missertje
Stel, je had een relatie in de jaren negentig. En die partner van je, die bleek maar een lamzak te zijn met een moedercomplex. Na een jaar samenwonen gaf je er de brui aan. Een handjevol mensen om je heen wisten van je sores af, de rest kwam er pas weken, maanden, soms zelfs niet achter. Heerlijk rustig kon je wennen aan je nieuwe levensstijl, en kon je kiezen wie je het wel of niet vertelde.
Maar als je in 2014 leeft, en je maakt het uit, dan verandert je partner diezelfde nacht nog in een boze bui zijn of haar relatiestatus, en word je ’s ochtends wakker met tig berichten over het hoe, waarom, ach gut, het was toch zo’n leuke, en vul zelf maar verder in.
4. Zwanger
Als je vroeger zwanger was, kon je je heerlijk terug trekken in de veiligheid van je eigen huis. Als je tonnetjerond werd kon je lekker rond rollen door je huis, met een zak chips aan je gezicht getaped, zonder dat iemand op je tijdlijn vroeg of je zeker wist dat je geen tweeling ging krijgen. Af en toe belde eens iemand, op die vaste telefoon met een DRAAD, waar je naar toe moest lopen. En dan kon je altijd nog zelf kiezen of je op nam of niet, met een zure bom in je mond.
Als je in 2014 zwanger bent, krijg je tegen het einde van de negenmaandenrit dagelijkse berichtjes met de vraag of je al geworpen hebt. Als je daar niet snel genoeg op reageert (omdat je bijvoorbeeld gewoon even in je diepvries zit om je voorraad ijsjes op te eten, ik noem maar wat), dan bazuint iedereen al onterecht rond op internet dat je misschien wel al weeën hebt.
5. Bevallen
Als je vroeger van een kind beviel, belde je eerst wat dichtstbijzijnde figuren, en die kwamen dan langs. De rest kwam pas als ze het geboortekaartje in de bus kregen.
Als je in 2014 bevalt van een kind, mag je hopen dat de gordijnen van de verloskamer dicht zijn, want zo niet, dan staat het al op Facebook voordat jij je eerste plas na de bevalling hebt kunnen doen. En zelfs al blijven de gordijnen dicht, dan nog kan het zo zijn, of het je bevalt of niet, dat je man nietsvermoedend naar zijn kaartvrienden whatsapt dat hij niet kan komen kaarten, want “Vrouw bevalt momenteel.”, waarop die mannen dat aan hun vrouwen vertellen, die alvast felicitaties op je tijdslijn zetten, waardoor jouw nieuws de dag er na al lang geen nieuws meer is.
6. Huwelijksaanzoek
Als je vroeger iemand ten huwelijk wilde vragen, kon je je op een knie laten vallen, en was dat romantisch. Want je viel op je knie.
Als je in 2014 iemand ten huwelijk wil vragen, moet je al heel wat meer uit de kast trekken; je moet bijvoorbeeld dansend ten tonele verschijnen tijdens een van haar lessen. Of zingend in de bioscoop de film verstoren. Of met een doornige roos in je bloedende bek koprollend over haar auto springen, met een filmende vriend er bij, want op Facebook staan zo veel romantische aanzoeken, dat de wanna-bruid echt geen genoeg meer neemt met een kniel-actie.
7. Familie Ontkenning
Vroeger kon je heel goed doen alsof familie toch geen familie was. Je kon net doen alsof je die oom die al drie keer onder invloed was aangehouden, niet tot jouw stamboom behoorde. Of je kon net doen alsof die vervelende nicht geen nicht van je was. Gewoonweg door ze niet te noemen.
Tegenwoordig kan die Nicht aangeven dat ze je Nicht is. En als je dat niet goedkeurt op je facebook pagina, kan diezelfde Nicht jou berichtjes gaan sturen, zoals “Hé, Nichtje, hier je Nichtje, accepteer je even mijn familieverzoek? KUS van je NICHTJE.”
8. Leeftijdsontkenning
Als je vroeger als vrouw zijnde wat ijdel was, en liever je echte leeftijd niet deelde, dan kon dat. Misschien ging er wel eens een wenkbrauw omhoog als je je leeftijd loog, maar dat was het dan ook. De enige die je geboortejaar kenden, waren je ouders, broers of zussen en dat was het dan wel zo’n beetje. Tegenwoordig kan iedereen op je profiel zien hoe oud je bent. Of krijgen ze op je verjaardag een berichtje dat je vijf jaar ouder bent geworden dan je pretendeert. En als je dat zorgvuldig afgeschermd hebt, is er altijd wel een vage kennis van vroeger die op je tijdlijn brult dat 40 het nieuwe 20 is.
9. Vreselijk dronken
Als je vroeger een keer nét iets te diep in het glaasje keek, kon je dat ongegeneerd aan je voorbij laten gaan. Meer dan de hoofdpijn de dag er na zou je er niet aan over houden. Hooguit zou je achtervolgd worden door een paar sterke verhalen.
Als je tegenwoordig een keer té dronken wordt, is er een grote kans dat je beschonken toestand de dag er na voor de hele wereld te zien is via foto’s van vrienden, die het dan weer lollig vonden om je te taggen, waardoor jouw “oh-my-gosh-ik-ben-hilarisch-dronken” foto’s die op dat moment heel lollig leken, zichtbaar worden voor iedereen .Dus ook de mensen waar je dat niet mee wil delen. Enige voordeel; eventuele blackouts kunnen weer ingevuld worden aan de hand van de foto’s en filmpjes waarop je met je onderbroek op je hoofd luidkeels gierend van de lach aan de ventilator van het café bungelt.
En ten slotte:
10. Ruzie
Als je vroeger dikke herrie had gemaakt met een vriendin, dan kon je dat vrijwel onopgemerkt doen. Je maakte ruzie, en praatte het uit, of niet.
Tegenwoordig word je de dag er na wakker met -1 vriend op facebook, -1 volger op Twitter en een paar snerende, misschien zelfs haatdragende berichten op je tijdlijn.
Waar woede vroeger nog de tijd kreeg om te zakken, wordt deze nu direct vereeuwigd op het wonder dat internet heet.
Social media: leuker kunnen we het niet maken. Socialer ook niet.
Waarom moeten we altijd doen alsof alles goed gaat? Leggen we de lat niet veel te hoog, voor onszelf en anderen? Mensen met psychische problemen durven – mede door dit perfecte voorkomen van iedereen – uit schaamte haast niet meer toe te geven dat het even niet zo goed met ze gaat. Naar schatting doen jaarlijks 94 duizend mensen een zelfmoordpoging: – jongeren én volwassenen. Lange wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg helpen niet mee: de stap richting hulp is vaak al moeilijk te zetten: maanden lang moeten wachten is dan soms simpelweg té lang.
