Het is menselijk: invullen voor een ander.

Ze keek scheef naar me en zei niks.
Zie je wel, die moet me niet.

Hij heeft zich al drie keer afgemeld voor het sporten.
Tss, dan niet. Hij heeft er gewoon geen zin in. 

Mensen zijn geneigd in te vullen voor anderen. Toch is het vaak heel vervelend, meestal niet waar en in sommige gevallen zelfs gevaarlijk. Als de persoon die naast je zit op een verjaardag heel stil is, kun jij denken “Zie je wel, die moet me niet”.

Maar dat is dan toch echt niets meer en niets minder dan de conclusie die jij er aan verbindt. Mensen denken sowieso gauw automatisch dat dingen over hen gaan, terwijl dat helemaal niet altijd zo blijkt te zijn, omdat de wereld nu eenmaal niet om één persoon draait, zélfs niet om jou ;-).

De persoon die zo stil naast je zit heeft misschien wel onlangs iemand verloren, pas erg slecht nieuws gekregen, of heeft gewoon niet zijn dag.

Er kunnen talloze redenen voor zijn. Het invullen door “Zie je wel, die moet mij niet.” te denken is niet alleen nogal egoïstisch: het is ook niet heel slim. Het gebeurt vanuit onze eigen emoties, vaak vanuit onzekerheid. 

Als je zou invullen dat die persoon niets zegt omdat hij of zij jou niet moet, dan ga je er met een lang gezicht naast zitten en zeg je ook niets meer. Als je het invullen zou vervangen door vragen, zou je kunnen vragen hoe het met die persoon gaat.
Wellicht kom je dan in een goed gesprek terecht. Het niet invullen maar vragen is bijna altijd een win-win situatie.