Alleen wonen. Het klinkt zo treurig, een beetje eenzaam zelfs. Je krijgt misschien spontaan beelden van een zielig hoopje mens dat in de woonkamer ligt te slapen in het schijnsel van de televisie, die op testbeeld staat. Want een mens is toch niet gemaakt om alleen te zijn?

Nou, dat valt nogal reuze mee, heb ik gemerkt. Sterker nog: Alleen wonen is eigenlijk best wel een aanrader! Ik durf zelfs te zeggen: Iedereen zou het minstens een keer in zijn leven geprobeerd moeten hebben.

Alleen wonen heeft namelijk best veel voordelen. Je kunt op televisie kijken wat je wilt, muziek draaien die je mooi vindt, je kunt komen en gaan hoe het je uitkomt, je hoeft niet te overleggen of vriendinnen van je op bezoek kunnen komen en je kookt precies waar je zin in hebt.

In bed is het trouwens ook heerlijk. Je hebt alle ruimte, dus kun je diagonaal en / of ondersteboven in je bed gaan liggen met een zak Dorito’s in de aanslag en een jankfilm op de buis, zonder dat iemand daar ook maar iets van vindt. En als jij het noodzakelijk vindt om voor de driehonderdachtste keer Dirty Dancing of When Harry met Sally te kijken, nou, dan doe je dat toch lekker?

Natuurlijk zijn er ook mindere momenten. Als je ziek bent bijvoorbeeld, is het niet zo leuk. Of als je thuis komt en je hebt iets heel bijzonders meegemaakt, en je moet dat dan vol enthousiasme aan je cavia vertellen, gewoon, omdat er niemand anders is.

Of als het kerstmis is, en je heb jezelf per ongeluk vastgedraaid in de kerstverlichting en je komt er niet meer uit. Of als het überhaupt kerstmis is en je moet in je eentje naar dingen waar mensen dan – met licht gekanteld gezicht – vragen of je nog steeds alleen bent. Maar goed, afgezien van die momenten is alleen wonen echt zo slecht nog niet.

Alleen zijn betekent lang niet altijd dat je ook eenzaam bent; dat is waar mensen zich wel eens in vergissen. Ik woon alleen, maar ik voel me maar zeer zelden eenzaam. Ik heb een dochter, een hond die altijd blij is om me te zien, lieve buren, vriendinnen die komen buurten, familie en vrienden. Eenzaam? Verre van!

Gisteren bedacht ik me: Er zijn misschien zelfs wel talloze mensen die dan wel samen op de bank zitten, maar zich vele malen eenzamer voelen dan ik.