Je hebt van die mensen, die kunnen over straat lopen en dan denken “Pompidom, oh, daar loopt een kat.”. Die mensen lopen dan ook gewoon door, en die kat ook.

Dat kan ik dus gewoon niet hè.

Ik loop over straat en denk “Pompidom, ladiedaaa, pompi-OEH EEN KITTEN!!! HIER KITTY KITTY KITTY KITTY KITTY KITTY!!! HIER KITTYYYYYYYYYY!!! Zou ze alleen zijn? Zou ze geen adoptiegezin hebben? Zou ze zwerven? Is ze wel een ze? Zal ik haar adopteren? OEH, dan wordt Kitty van mij! Van mij alleen! Geluk! Liefde! Hartjes! Ohw, crap, ze draagt een bandje. En ze ziet er eigenlijk ook veel te goed verzorgd uit voor een zwerfkat. Nou, dan ga ik maar voor korte termijn geluk. Even door de hurken, en kijken of ze komt kroelen. Krrrrrrrroeeeeellll… kom maar Kitty! Kitty! Kitty! Kít-ty! Kom hier! Prrr, prrr, prr!! Ah, kijk, daar is ze toch… ach wat lief! Ik krijg een kopje! Zie je wel, Kitty en ik zijn bestemd voor elkaar! Ahh…. AAAHHHH ik ging naar de bus! En die vertrekt over twee minuten! Maar, maar, maar Kitty dan! Wat moet van haar worden als ik haar verlaat? Ohh… het moet echt… nou, dan loop ik maar. Nou, dag, Kitty. Ik ga. Kijk maar, hier ga ik. Doei Kitty! Oh, je gaat gewoon nonchalant je poot likken. Nou, dan valt het wel weer mee met die wederzijdse lief- ohhh, ze komt me achterna! Kitty, nee! Ik moet de bus halen Kitty! Je kunt niet met me mee… het spijt me Kitty! Ik kom binnenkort weer hier langs lopen en als je er dan verwaarloosd uitziet neem ik je mee! Daggggggggg! Ksssst! Ksssst!”

Overigens heb ik dit soort stuiptrekkingen niet alleen bij katten hoor. Ook bij honden. Oh, en hamsters, maar alleen echte gangster hamsters kom je op straat tegen.