Ik word er zo moe van soms. Al die verwachtingen die we maar van onszelf hebben. Of je nu moeder bent, of vader, of niet moeder, of niet vader, of jong volwassene, of oud volwassene; zodra je boven de achttien bent moet je opeens van alles. En waarom? Je wordt geboren, er overkomen je allerlei dingen en dan ga je de pijp uit. Dus wat maakt het eigenlijk allemaal uit, toch?

Soms zou ik zo graag eens ontsnappen van al die verplichtingen. Zou ik eens mijn GFT-bak op woensdag aan straat willen zetten, gewoon, uit protest. Of zou ik stiekem eens wat papier in mijn plastic recycle zak willen doen, om rebels te zijn. Oké, misschien is het overdreven om je rekeningen niet te gaan betalen omdat je daarmee veel geld bespaart. Maar soms wil ik stiekem eens wel vertrouwen op de recentelijk ingenomen shots tequila, bij de afweging of ik wel of niet de dansvloer op moet gaan – met mijn bassie en adriaan moves. En soms wil ik in mijn brave burger stationwagon met woezel en pip zonnescherm snoeihard Eminem rapnummers mee luisteren én ‘rappen’… (of zoals mijn dochter zegt: “Mama stop eens met zo snel praten, ja. Ik hoor het liedje niet.”).

Laatst viel er opeens een boete oo mijn deurmat, voor het eerst in mijn achttienjarige carrière als weggebruiker. Ik was diep verontwaardigd dat ik een boete van €140,- kreeg voor ‘niet zo veel mogelijk rechts rijden op de snelweg’. Wel, verdomme nog aan toe, ik krijg in achttien jaar tijd nooit een boete, en dan nu een voor zoiets debiels als onnodig links rijden? Ik vroeg eens rond, want ik vond het natuurlijk ook een kul reden voor een boete. 

Toen werd me verteld dat ik een heuse Hufter boete had gekregen. Een Hufter Boete? Schijnbaar is onnodig lang links rijden op de snelweg een Hufter Actie en één van de grootste ergernissen van medeweggebruikers.
“Maar iedereen rechts reed zo langzaam de hele tijd!” riep ik verontwaardigd.
“Echt? De hele weg van Amsterdam naar huis?”
Ik wilde antwoord geven, maar hield mijn mond toen ik besefte dat ik gewoon een Heuse Hufter Boete had gekregen.

Goh, zei mijn brein tegen me, ik wist niet dat je het nog in je had. Het was dan wel volkomen onbewust huftergedrag, want ik had geen idee dat ik fout zat, maar toch.
Eigenlijk voelde ik me zelfs een beetje trots. Eindelijk! Ik, een braaf belasting betalend, rekeningen voor de termijn betalend, hard werkende braaf moedertje had een ware Hufter Boete gekregen. Wat betekent dat ik rijd als een Hufter, wat betekent dat ik toch best nog op het randje leef. Dat was eigenlijk alles wat ik even nodig had om te weten.

Uiteraard heb ik de Hufter Boete wel meteen betaald, want de termijn verstreek al over drie weken; ik ga natuurlijk niet over het randje.