Je moeder: Als klein kind koesterde je haar, bij tijd en wijlen haalde je het bloed onder haar nagels uit, je zette je misschien enorm tegen haar af toen je puberde. 

Ondanks dat er helaas ook moeders zijn die niet het goede voorbeeld geven of niet zijn zoals een kind verdient, zijn er gelukkig ook ontzettend veel moeders die alles op alles zetten voor het geluk van hun kind.

Ze lag naast je als je ziek was. Ze hield je vast als je verdriet had. Ze troostte, bood advies, gaf je een duwtje in de rug als je aangemoedigd moest worden. Ze maakte eten voor je, dag in dag uit. Ze zorgde voor je als ze zelf ziek was. 

Ze maakte zich waarschijnlijk meer zorgen over jou dan je ooit zult weten. Misschien nu nog steeds. Zelfs nu je volwassen bent en je eigen leven leidt. 

Als je het geluk hebt dat je je moeder nog hebt, bel haar dan. Ga bij haar op visite. Laat haar weten hoe blij je met haar bent. Zet haar in het zonnetje. Omdat het kan. 

Want ooit komt de dag dat ze er niet meer is. Dat je haar wil bellen, maar dat niet meer kan. Dat je haar advies wil vragen, maar ze je dit niet meer kan geven.