Op Facebook lijkt alles perfect. Alle koppeltjes zijn na honderd jaar nog steeds smoorverliefd, alle huizen zijn opgeruimd en netjes, alle levens zijn gelukkig. Althans, zo lijkt het als je op je tijdlijn kijkt.
Dat de waarheid daar vaak best ver van af ligt weten we allemaal wel. Toch?
Toch vraag ik me wel eens af in hoeverre we niet gehersenspoeld worden door al die zogenaamd gelukkige berichten. Vertwijfeld krab je je zelf dan toch eens op je hoofd; doe ik het verkeerd? Vast wel. Want als iedereen continu zo blij is, wat doe ik dan verkeerd? Is mijn blij stuk? Heb ik een defect geluksdinges?
Toch werk je er dan zelf ook aan mee, merk ik. Oh, shit, iedereen is weer blij hoor. Dan zal ik maar een blije foto er op zetten, want als ik nu als enige er tussen door ga roepen dat ik me redelijk ruk voel vandaag, dan ben ik natuurlijk de digitale dorpsgek.
Maar weet je, kan mij het ook schelen eigenlijk. Nee, Facebook and friends, ik ben niet altijd blij. Er zijn zelfs dagen bij dat ik ontzettend onblij ben. Dat mijn haar niet wil en dat mijn lijf kraakt en rammelt, dat ik niks nuttigs doe en dat alles wat ik voor het avondeten kook er uit ziet alsof het al eens eerder gegeten is. There, I said it!
Zo, en nu eens kijken wie nog meer durft.
Chrisje 
Plaats een reactie