Wat ik me het meest herinner uit die tijd was het benauwende, beklemmende gevoel. Het gevoel van afgewezen worden, zonder dat je precies weet (of kunt begrijpen) waarom.

Gepest worden maakt dat je ontwikkeling als kind gaat wankelen.
Voor volwassenen is pesten overigens net zo erg. Alleen is je wereld als kind nog heel erg klein en zijn oplossingen in jouw belevingswereld nog buiten bereik.

Ik begrijp heel goed waarom kinderen er niet met hun ouders over praten (ook al zou dat nog zo opluchten). De angst om het probleem nog erger te maken, de angst voor consequenties als je ouders gaan praten met school…

Mijn moeder kwam er pas achter dat ik gepest werd, toen een hele groep kinderen besloot me op te wachten, pal voor mijn huis in de middagpauze. Dat gevoel van onheil zo dicht bij je veilige thuis kan ik me herinneren alsof het gisteren was.

Waar je als ouders op kunt letten, zijn gedragsveranderingen bij je kind. Of bijvoorbeeld telkens toevallig weer buikpijn, vlak voor school. Of een omslag in humeur als de vakantie eindigt. Dat zijn de stille signalen die kinderen soms afgeven. Vertelt je kind je dat het gepest wordt, onderschat dat dan niet. Er gaat vaak jaren lang geïsoleerd verdriet vooraf aan zo’n gesprek. 

Wat mij hielp in die periode was schrijven. Papier is veilig en bovendien geduldig. Dagboeken vol. Daaruit is uiteindelijk mijn schrijfster-zijn ontstaan. En van daaruit ontstonden mijn blogs, quotes en een pagina op Facebook met 14.000 volgers. Er kan dus uit die ellende ook moois ontstaan, als je het doorleefd hebt en er uit bent gekomen.

Toch gun ik het geen enkel kind. Ook geen enkele volwassene. Er ligt nog veel werk; bij diverse groepen. Allereerst de ouders, die moeten ingrijpen als ze merken dat hun kind pest. Wat klein begint kan snel uit de hand lopen. Het ligt ook bij de scholen; snel signaleren, snel schakelen, vertrouwenspersonen inschakelen voor de kinderen, waar ze desnoods anoniem hun verhaal bij kwijt kunnen.

Wie roept dat pesten er nu eenmaal bij hoort, is vast nog nooit keihard door een groep buitengesloten, verrot gescholden, uitgelachen of afgewezen. Als je niet weet hoe dat is, oordeel dan ook niet. Je gunt het niemand.

Gepest worden kruipt onder je huid. Het kan je kapot maken. Als je geen hulp inschakelt kan het je zelfvertrouwen levenslang schaden.

Het is niet het probleem van de ouders alleen.
Ook niet alleen van de scholen.
Ook niet alleen van werkgevers.
Het is wel een probleem van ons allemaal.

Word jij gepest op school? Klik hier om er over te praten of chatten.