Vrijheid hebben om te werken, stemmen, geld te verdienen en een mening te hebben. Vrijheid om te kiezen met wie je trouwt, wie je liefhebt en wie je liever niet wil zien. De vrijheid om voedsel te kopen waar je dat maar wil.
De vrijheid om jezelf te onderwijzen, te lezen en een mening te vormen. De vrijheid om hand in hand te lopen over straat, ongeacht afkomst, kleur of seksuele voorkeur. Vrijheid om nee te zeggen, vrijheid om ja te zeggen en vrijheid om voor het zwijgen te kiezen.

Die vrijheden die velen van ons vaak zo vanzelfsprekend vinden. Ja, ook ik.
Vrijheid om te kiezen voor anticonceptie, of juist andersom. Vrijheid om te kiezen voor het leven, of juist voor het einde, als het leven lijden wordt. Vrijheid om zorg te verlenen en om zorg te krijgen, wanneer je deze nodig hebt. Vrijheid om te schrijven en te lezen wat je wilt. Zelfs als dat wat je leest nóg zo tegen je eigen overtuigingen in gaat. Dan nog ben je vrij om te reageren. Vrijheid van pers. Vrijheid in artsen keuze. Vrijheid om naar school te gaan.

Zonder vrijheid is er geen toekomst.

Zonder ons verleden was er nu geen vrijheid.

Daarom zijn we er vrij in om te kiezen voor twee minuten stilte per jaar.

En wie zich van al die vrijheden goed laat doordringen, staat twee minuten stil ter nagedachtenis, uit respect voor de mensen die hun laatste adem uit bliezen voor onze generaties en uit liefde voor die vrijheid die zo bijzonder is, ook al vinden wij het soms zo vanzelfsprekend.