Iedereen is het er over eens: liegen is niet oké. Toch? Als je mensen vraagt naar hun eerlijkheid, zeggen de meesten dat ze heel eerlijk zijn. Maar is dat wel echt zo? En hoe zou het zijn als we niet zouden kunnen liegen?

Kinderen kunnen tot een bepaalde leeftijd nog niet liegen; een enkel talent daargelaten. Daar krijg je soms hilarische, maar soms ook regelrecht gênante momenten door.
“Mama, die mevrouw heeft een snor!”
Nooit grappig als dat in de rij voor de kassa wordt geroepen, ook al is je kind nog zo snoezig en ook al heeft de vrouw in de rij inderdaad een stevige begroeiing op haar bovenlip. Wegkijken en negeren heeft vaak een averechts effect: “Kijk dan! Daar!”
Plotseling kijkt de hele rij bij de Albert Heijn naar de bovenlip van de mevrouw.
Enfin.

Wat als volwassenen niet konden liegen?
Ik stel me dan direct een commercieel telefoontje naar mijn huistelefoon voor.  Je weet wel, zo’n irritant verkoop gesprek, als je net aan tafel zit.
“Goedenavond mevrouw, u spreekt met huppeldepup, ik bel u om u te vragen of u even een momentje tijd heeft om onze aanbieding te beluisteren? Mooi. Wij bellen u namelijk omdat wij een zeer geringe korting verschaffen bij het afsluiten van een wurgcontract, waar u de komende vijf jaar grondig spijt van zult krijgen als u ja zegt!”

Verjaar-dahag!
Of dat je de verjaardag van een kennis wil gaan afbellen.
“Sorry, wij kunnen helaas niet komen, maar eigenlijk kunnen we dat wel, we willen het gewoon niet omdat we je stiekem een enorme sufmuts vinden en omdat je hond altijd direct mijn kruis besnuffelt bij binnenkomst. Toch een fijne verjaardag gewenst, wij gaan de hele avond opgelucht zijn dat we er niet bij hoeven zijn. Nou, dag he?”

Brulpeuter
Of dat je vriendin belt, of je een avond op haar kindje kunt passen, want ze zit met de handen in het haar.
“Dat kan wel, maar nee, want we vragen ons af of het hart van mijn man het zou overleven om drie uur lang het ongecontroleerde gekrijs van je kind aan te horen. We vragen ons sowieso al langere tijd af wanneer jullie naast voeden ook aan ópvoeden gaan doen. Sterkte er mee!”

Het ligt niet aan mij, het ligt aan jou
Of dat je je date na lang moed verzamelen opbelt, nadat hij een week  niets heeft laten horen.
“Ik vond het ook best gezellig. Het ligt echter niet aan mij, maar aan jou. Je praat net iets te luidruchtig naar mijn smaak en je had een uur nodig om eten te bestellen. Als je daar al zo lang over doet… maar bedankt voor je telefoontje!”

Je kont lijkt niet dik door die broek
Hoeveel huwelijken zouden er nog bestaan, als mannen op de beroemde maaktdezebroekmijnkontdik-vraag zouden antwoorden: “Dat komt niet door de broek, schat.”

Kortom, ookal roepen we nog zo hard dat we nooit liegen, we doen het allemaal. Ookal ontkennen we het soms nóg zo hard, we maken ons er allemaal wel eens schuldig aan, al is het maar met een leugentje om bestwil of om de lieve vrede de te bewaren of iemands gevoelens te sparen.

Want ook al is de leugen nog zo snel, de waarheid zeggen is ook niet altijd ideaal.