De Paus heeft het weer eens bont gemaakt. Zo heeft hij gezegd dat vaders hun kind corrigerende tikken mogen geven, maar niet in het gezicht, want dát zou vernederend zijn.

Mijn overtuiging is dat fysiek ingrijpen begint, precies daar waar de verbale ouderschapskwaliteiten ophouden. Een zwaktebod in mijn ogen: je leert je kind, dat het oké is om een tik uit te delen als je het met je stem niet meer opgelost krijgt.

Ik ben geen perfecte ouder, en evenmin is mijn kind perfect, maar ik heb het in die jaren nooit nodig gehad om mijn handen te gebruiken.
En ik ben ook niet van plan om ze nodig te gaan hebben. Bovendien is het zo dat kinderen er nou niet bepaald beter van groot worden, met de corrigerende tik.

Geengodzijdank ben ik overtuigd atheïst, en hoef ik dus sowieso niets te doen met zijn “adviezen”. Behalve mensen ontraden om het op te volgen dan. Waarvan akte!